Harmonia czy napięcie: intymność, ciało, duchowość, sport we współczesnym społeczeństwie somatycznym

Ludzka cielesność pozostaje sferą konkurencyjnych roszczeń. Z jednej strony jest to domena jednostkowej intymności i prywatności, z drugiej – presji i ingerencji społecznych (kulturowych, politycznych). Społeczeństwo wywiera tu oczywiście liczne naciski: formułując oczekiwania i standardy w odniesieniu do ciała (jego sprawności, wyglądu, zdrowia), nazywając i kategoryzując ciała (męskie/kobiece, otyłe/szczupłe, piękne/brzydkie), dyscyplinując, nagradzając, karząc, zgłaszając pretensje do takich lub innych ingerencji i interwencji.

Z drugiej strony pojawia się jednak kwestia stawiania granic i obrony przed wskazanymi roszczeniami. Podnoszony jest argument „to moje ciało!”, wskazujący na prymarność prawa jednostki do regulowania kwestii związanych z jej cielesnością. Wsparciem dla tego argumentu może być przywołanie prawa do intymności i prywatności.

Ta kontrowersja szczególnie silnie i w szczególnie doniosły sposób rysuje się w sporcie. Presji do etykietowania ciał (zarówno emblematami narodowymi, jak i rasowymi i płciowymi), studiowania ciał na potrzeby owego etykietowania (vide: badania dotyczące ustalania płci), postrzegania i przedstawiania ciał w określony sposób (choćby ten pożądany przez media), a wreszcie sankcjonowania normatywności cielesnej, przeciwstawiany może być argument przywołujący prawo sportowców i sportowczyń do prywatności.

Uważamy, że sport – by odwołać się do słów Przemysława Nosala – może pełnić tu rolę swoistego społecznego laboratorium, gdzie rozmaite rozwiązania są de facto testowane, by potem znajdować zastosowanie w innych sferach życia społecznego.

Chcielibyśmy, aby dyskusja w ramach sympozjum toczyła się wokół ludzkiej cielesności w kontekście kulturowym i społecznym, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii prawa do intymności, przy potraktowaniu pola sportu jako tego, w którym zagadnienia te
w sposób spektakularny stają się widoczne dla każdego człowieka, stając się przedmiotem dyskusji nie tylko akademickich czy publicystycznych, ale i tych toczonych „pod strzechami”.